Η ΙΔΡΥΣΗ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ 1912

ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ ΜΕ ΚΑΛΟ ΚΑΙΡΟ

ΕΡΕ ΓΛΕΝΤΙΑ

ΕΠΤΑΝΗΣΑ 1799-1864

Iονικό κράτος 1799-1864

Τα Επτάνησα (Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Λευκάδα, Παξοί, Κύθηρα και Ιθάκη), κατά τη βυζαντινή περίοδο αποτελούσαν τμήμα της Αυτοκρατορίας, αλλά, όπως και παλαιότερα, καθένα από τα νησιά ακολουθούσε τη δική του ιστορία. Ιδιαίτερη ιστορική και πολιτιστική ενότητα αποτέλεσαν από το 15ο αι. μ.Χ. με την κατάκτησή τους από τους Βενετούς Σταυροφόρους. Κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας στα Επτάνησα έγιναν σκληροί κοινωνικοί αγώνες και οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης βρήκαν έδαφος κατάλληλο για να αναπτυχθούν. Έτσι, όταν με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο (1797) τα Επτάνησα παραδόθηκαν στη Γαλλία, ο λαός πανηγύρισε το γεγονός ως απελευθέρωση από τα δεσμά του φεουδαρχισμού. Οι Γάλλοι όμως δεν έλυσαν το βασικό κοινωνικό πρόβλημα, το αγροτικό, και έτσι η φεουδαρχική καταπίεση ξαναγεννήθηκε ύστερα από ένα χρόνο, όταν οι Ρωσότουρκοι κατέλαβαν τα Επτάνησα. Το 1799 τα Επτάνησα ανακηρύχτηκαν αυτόνομη πολιτεία. Είναι το πρώτο νεοελληνικό κράτος. Η πρώτη επίσημη σημαία για ένα ανεξάρτητο ελληνικό κράτος μετά από την πτώση Κωνσταντινούπολης ήταν η σημαία της Ανεξάρτητης Ιονικής Δημοκρατίας. Εισήχθη το 1800 μετά από μια συνθήκη που πιστοποίησε τα Επτάνησα ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος. Αυτή η σημαία παρέμεινε σε χρήση μέχρι 1807, όταν επιστράφηκαν τα Επτάνησα στη Γαλλία. Για την εσωτερική διαμάχη, που εξακολουθούσε να συνεχίζεται και μετά την ίδρυση της Επτανησιακής Πολιτείας, ψηφίστηκαν τρία αλλεπάλληλα συντάγματα, του 1800, 1803 και 1806. Το 1807 με τη συνθήκη του Τίλσιτ τα Επτάνησα περιήλθαν και πάλι στους Γάλλους. Το 1815 τα Επτάνησα ανακηρύχτηκαν σε ανεξάρτητο κράτος με το όνομα "Ηνωμένα κράτη των Ιονίων νήσων", κάτω από την άμεση και αποκλειστική προστασία της Αγγλίας. Οι Επτανήσιοι από την πρώτη στιγμή αντέδρασαν σ' αυτή τη νέα κατοχή, που τους επιβλήθηκε με το πρόσχημα της προστασίας και άρχισαν αγώνα εναντίον των Άγγλων, που κορυφώθηκε το 1848 και εξελίχτηκε σε εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Στην αρχή οι Άγγλοι επιχείρησαν να καταπνίξουν το κίνημα με φυλακίσεις, εξορίες και απαγχονισμούς. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι με τις μεθόδους αυτές δε θα μπορούσαν να κρατήσουν τα Επτάνησα, τα παραχώρησαν στην Ελλάδα με την ευκαιρία της ενθρόνισης του Γεωργίου Α΄ (1864). Από τότε τα Επτάνησα ακολούθησαν την κοινή ελληνική κοινωνική και πολιτική εξέλιξη.

ΣΤΟ ΚΑΝΤΟΥΝΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΣΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ

Νίκος Καββαδίας

Νίκος Καββαδίας

Γεννήθηκε στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας, στην Κίνα, από Κεφαλονίτες γονείς, και πέθανε στην Αθήνα στις 10 Φεβρουαρίου 1975 από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο πατέρας του ήταν έμπορος, τροφοδότης του τσαρικού στρατού.

Μεγάλωσε στον Πειραιά. Μαθητής του γυμνασίου ακόμα αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα σε περιοδικά. Δέκα εννιά χρονών μπαρκάρει ναύτης και δέκα χρόνια αργότερα θα πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή.

Το 1928 δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της "Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας" με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.

Το 1933 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο "Μαραμπού" με 19 ποιήματα που εντυπωσίασαν και έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό. Το 1934 η οικογένειά του μετακομίζει στην Αθήνα. Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με ειδικότητα ημιονηγού. Με τον πόλεμο έφυγε στην Αλβανία. Σ' αυτή την εποχή αναφέρονται τα αφηγήματά του "Στο άλογό μου" (1941) και "Του πολέμου" (1969). Κατά την κατοχή έμεινε στην Αθήνα και πήρε μέρος στην αντίσταση με το Κ.Κ.Ε. Το 1947 κυκλοφορεί η δεύτερη συλλογή του "Πούσι" με 14 ποιήματα.

Με τη λήξη του εμφυλίου μπαρκάρει και πάλι. Το 1954 εκδίδει τη "Βάρδια," ένα πεζογράφημα που έκανε εντύπωση. Στο μεταξύ ταξιδεύει διαρκώς. Το 1957 πεθαίνει στην Ιαπωνία ο αδερφός του Αργύρης. Το 1968 ταξιδεύει στην Κεφαλονιά μετά από 35 χρόνια.

Αγαπούσε ιδιαίτερα το θέατρο, είχε όμως αληθινό πάθος με τη ζωγραφική. Το 1973 επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη προσκαλεσμένος του πανεπιστημίου. Μετά δύο μήνες γράφει το ποίημα "Θεσσαλονίκη ΙΙ" και αργότερα το "Αντινομία", το "Fata Morgana" και επεξεργάζεται τα "Παραμύθια του Φιλίππου".

Μετά το θάνατό του εκδόθηκε η τρίτη του ποιητική συλλογή "Τραβέρσο" (1975) με 14 ποιήματα και 3 νανουρίσματα.

kuro siwo (Πούσι)

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε με το πρώτο.

Πέρ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σου 'πανε μια κούφια ώρα στην Αθήνα

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μες' το μυαλό σου να σφυρίζει,
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι; "

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ' έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος που 'χα με κούραση γυμνάσει.

Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Μας έσφιξε το kuro siwo σαν μια ζώνη
κ' συ κοιτάς ακόμη πάνω απ΄το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.