ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΛΩΡΑ

 

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ (3)

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ

ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΛΩΡΑ

28η Οκτωβρίου 1940, 6η πρωινή. Οι σειρήνες χτυπούν.

Η Σχολή Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ανάστατη .  διευθύνεται  από την Δεσποινίδα Μεσολωρά οι  Αδελφές «εν ριπή οφθαλμού» έχουν ετοιμάσει ένα μεγάλο τμήμα του Νοσοκομείου δια να δεχθεί τους ηρωικούς τραυματίας

         Γεννήθηκε το 1889, κόρη του καθηγητή και πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μεσολωρά, με καταγωγή από την Πεσσάδα(και απώτερη καταγωγή απο τα Φραγκάτα).Το 1911 ιδρύθηκε η Πρώτη Πρακτική Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων και η Αθηνά Μεσολωρά, σε ηλικία 22 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνσή της. Εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφοίτησε το 1916 από την πρωτοϊδρυθείσα Σχολή Επικούρων Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ). Η Αθηνά Μεσολωρά είναι η πρώτη νοσηλεύτρια με ειδίκευση στη Δημόσια Υγιεινή.

Φοίτησε στο King’s College του Λονδίνου το 1920 με υποτροφία της Ένωσης των Συνδέσμων των Ερυθρών Σταυρών και διαδέχθηκε την Ελένη Βασιλοπούλου στη διεύθυνση της Ανωτέρας Σχολής Νοσοκόμων και Επισκεπτριών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στη συνέχεια διετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα διευθύνουσα του Τμήματος Νοσοκόμων και μέλος του κεντρικού συμβουλίου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Για την προσφορά της, ο Διεθνής Ερυθράς Σταυρός της απένειμε, το 1939, το ανώτατο παράσημο «Φλόρενς Νάϊτινγκαιηλ» της «πρώτης εθελόντριας αδελφής στον κόσμο». Ο πόλεμος του 1940 θα την βρει μέλος της Συμβουλευτικής Επι-τροπής Εθνικής Αμύνης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, η οποία συνέταξε το σχέδιο της νοσηλευτικής επιστρατεύσεως της χώρας και οργανώσεως των υγειονομικών σχηματισμών εκστρατείας. Η προσφορά της κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 194010 θεωρείται ως η κορυφαία μεταξύ των πολυάριθμων συναδέλφων της που επιστρατεύτηκαν προς ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Συγκέντρωσε 3.200 εθελόντριες Νοσοκόμους, καταρτίζοντας νοσοκομειακά κλιμάκια στο αλβανικό μέτωπο, ενώ η ίδια παρέμενε στην πρώτη γραμμή. Ανεβαίνοντας σε κάποιο ηπειρώτικο ύψωμα γλίστρησε, και έσπευσαν να την βοηθήσουν. «Δεν χρειάζεται», τους απά-ντησε, «στον ανήφορο δεν πέφτει κανείς, μόνον στον κατήφο-ρο…». Ήταν πολλές οι φορές που εύρισκε κάποια Νοσοκόμα να κοιμάται εξαντλημένη. Την σκέπαζε και καθόταν εκείνη στην θέση της μέχρι το πρωί. Κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής της (1955-1965) υπηρέτησε ως πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδος. Απεβίωσε το 1965 στην Αθήνα και κηδεύτηκε από τον Μητροπολιτικό Ναό στις 10 Σεπτεμβρίου 1965. Αφιέρωσε τη ζωή της στον πάσχοντα συνάνθρωπο, υπήρξε η πρωτεργάτης της Νοσηλευτικής στην Ελλάδα, υπηρέτησε με σθένος την πατρίδα. Ο καθηγητής της Ιατρικής Μαρίνος  Βαλλιάνος υπηρετούσε στο στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων στο πόλεμο του 1940 και η Αθηνά ήταν εκεί Διευθύνουσα, η Αθηνά ως διευθύνουσα το Μέγα Σάββατο 19 Απριλίου 1941, ενώ βομβαρδίστηκε το νοσοκομείο από τους Γερμανούς έσωσε με τα ίδια της τα χέρια τους τραυματίες!(βλ Αντώνης Αργυρός, «Επτανησιακά Ανάλεκτα» εκδ Ι.ΣΙΔΕΡΗ υποσημείωση 10)

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΕΒΑΤΗΣ

 

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ (2)

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΕΒΑΤΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΠΕΑΝ ΕΚΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΑΝΑΤΙΝΑΞΕ ΤΗΝ ΕΣΠΟ

«Κι όμως δε λύγισαν…"…

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 1942, μεσημέρι

Μια τρομερή έκρηξη ανατινάζει το κτίριο στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, όπου βρίσκεται το αρχηγείο της προδοτικής και φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ. Ένα σαμποτάζ στην καρδιά της κατακτημένης Αθήνας και το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη. Κατέστρεψε το κτίριο, έβαλε τέλος στα βρόμικα σχέδια της ΕΣΠΟ και έθαψε κάτω από τα συντρίμμια 43 γερμανούς και 29 προδότες. Τα ραδιόφωνα της Μόσχας, Λονδίνου και Καΐρου το εξύμνησαν. Το 1942, επί Κυβερνήσεως Γεωργίου Τσολάκογλου (1941-1942), ο βασικός φορέας της γερμανικής προπαγάνδας ήταν η φασιστική οργάνωση ΕΣΠΟ, που στρατολόγησε δωσίλογους προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι λαϊκές εξεγέρσεις. Η ΕΣΠΟ συνέδραμε στην αποστολή Ελλήνων εργατών στη Γερμανία για τα πολεμικά εργοστάσια που είχαν κενές θέσεις, λόγω της αυξανόμενης στράτευσης ντόπιων για το ανατολικό μέτωπο. Επιπλέον, είχε ως σκοπό τη στρατολογία «Λεγεώνας Ελλήνων Εθελοντών», οι οποίοι θα πολεμούσαν στο ανατολικό μέτωπο στο πλευρό των Γερμανών, όπως είχαν κάνει οι περισσότερες κατεχόμενες ευρωπαϊκές χώρες. Ο ιστορικός Ιάσονας Χανδρινός αναφέρει ότι το σαμποτάζ ήταν το μεγαλύτερο που είχε γίνει ως τότε στην χώρα, επισημαίνοντας όμως οτι "δεν έχει ανάγκη υπερβολών". Ο ιστορικός Ευάνθης Χατζηβασιλείου αναφέρει ότι το σαμποτάζ εξυμνήθηκε από το συμμαχικό ραδιόφωνο.

Ο Χάγκεν Φλάισερ αναφέρει ότι η κίνηση της ΕΣΠΟ για δημιουργία στρατιωτικού σώματος που θα πολεμούσε μαζί με τον στρατό Κατοχής, "βρήκε ελάχιστη απήχηση" καθώς οι Ιταλικές δυνάμεις δεν δέχονταν σε καμία περίπτωση την συγκρότηση Ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, κάτι στο οποίο άλλωστε δεν είχανε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και οι Γερμανοί. Παρομοίως, ο ιστορικός Ιακώβος Χονδροματίδης αναφέρει ότι τα σχέδια της Ελληνικής Λεγεώνας είχαν ναυαγήσει ύστερα από Ιταλική απαίτηση πριν από το σαμποτάζ στην ΕΣΠΟ. Τα όνειρα της ΕΣΠΟ έγιναν στάχτη μέσα στα συντρίμμια του κτιρίου. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της κατεχόμενης Ευρώπης που δεν έστειλε ταξιαρχία στο Ανατολικό Μέτωπο.

Κανένας Έλληνας δεν πολέμησε με ναζιστική στολή.

Το σαμποτάζ οργάνωσε και το εκτέλεσε η αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ

Σημαντικότερες επιχειρήσεις ΠΕΑΝ

Στις 15 Αυγούστου 1942 η οργάνωση έβαλε βόμβα στο κτιρίου του Γερμανικού Αναμορφωτηρίου, επί των οδών Πατησίων και Βασιλέως Ηρακλείου,

Στις 21 Αυγούστου 1942 η οργάνωση έβαλε βόμβα στα γραφεία της ΟΕΔΕ, στην οδό Κατακουζηνού 7, κοντά στην Ομόνοια,

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 η οργάνωση έβαλε βόμβα στα γραφεία της ΕΣΠΟ στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος.

Η Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων (ΠΕΑΝ) ήταν αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στην Αττική την περίοδο της Κατοχής της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 στην Αθήνα με πρωτοβουλία του αξιωματικού της αεροπορίας Κώστα Περρίκου, ο οποίος αποτέλεσε και τον πρώτο αρχηγό της, μαζί με τους: Ιωάννη Κατεβάτη, Γιώργο Αλεξιάδη, Διονύση Παπαβασιλόπουλο και Αθανάσιο Σκούρα.

Ο Γιάννης Κατεβάτης: από την Κεφαλονιά Δικηγόρος, στέλεχος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Κανελλόπουλου, ιδρυτικό μέλος της ΠΕΑΝ και μέλος της Κεντρικής Διοίκησης της οργάνωσης με την θέση του ταμία. Τον αποκαλούσαν "μέντορα" της ΠΕΑΝ και συνεργαζόταν με τους Σκούρα και Αλεξιάδη στην σύνταξη των ιδεολογικών κειμένων της.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΤΖΑΝΝΗΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ του Κοσμά

 

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ(1)

ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΤΖΑΝΝΗΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ του Κοσμά

ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ (20/11/1940)

18-19 Νοεμβρίου 1940: Η τιτανομαχία της Βήσσανης...

Επικεφαλής της διλοχίας του Ανεξάρτητου Τάγματος προκαλύψεως Δελβινακίου ήταν ο ταγματάρχης Τζανής Αλιβιζάτος. Στους νεκρούς της μάχης της Βήσσανης εξέχουσα θέση κατέχει ο επικεφαλής Ταγματάρχης Τζαννής Αλιβιζάτος που είχε γεννηθεί στα Δαμουλιανάτα της Κεφαλλονιάς το 1899 και από μικρή ηλικία είχε την επιθυμία να καταταγεί στο στράτευμα. Έτσι μετά τις γυμνασιακές σπουδές του εισήλθε στο Πολυτεχνείο, το οποίο εγκατέλειψε για να καταταγεί ως εθελοντής στο Στρατό της Εθνικής Άμυνας το 1917. Μετά από εξάμηνο ονομάστηκε έφεδρος ανθυπολοχαγός και τραυματίστηκε στη μάχη του Σκρα (διαμπερές τραύμα δεξιού μηρού από θραύσμα οβίδας). Προτού αναρρώσει τελείως επανήλθε στο Λόχο του και τοποθετήθηκε στο τμήμα στρατού κατοχής Κωνσταντινουπόλεως. Στη συνέχεια ως Υπολοχαγός τοποθετήθηκε στη Μεραρχία Αρχιπελάγους και πολέμησε σχεδόν σε όλες τις μάχες της Μικράς Ασίας όπου τραυματίστηκε τρεις φορές

Το 1924 προήχθη σε λοχαγό και μονιμοποιήθηκε. Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμογής Πεζικού και κατόπιν στην Ακαδημία Πολέμου.

Τον Αύγουστο του 1940 τοποθετήθηκε από το επιτελείο του Α΄ Σώματος Στρατού όπου είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών ως επικεφαλής του ανεξάρτητου Τάγματος Δελβινακίου υπαγόμενου στην 8η Μεραρχία. Έλαβε μέρος στη μάχη Καλπακίου και του υψώματος Προφήτης Ηλίας Δολιανών. Εφονεύθη στο εξωκλήσι Άγιοι Απόστολοι γύρω στις 2:00 το μεσημέρι στις 20 Νοεμβρίου τη στιγμή που παρακολουθούσε με διόπτρα Zeiss Ikon τις κινήσεις των ιταλικών δυνάμεων στο ύψωμα απέναντι από το εξωκλήσι Αγίου Κοσμά δεχθείς σφαίρα από ριπή πολυβόλου στον αριστερό οφθαλμό που διήλθε πρώτα από τον αριστερό αντικειμενικό φακό της διόπτρας από παρακείμενη ακατοίκητη οικία όπου ενέδρευαν τρεις Ιταλοί στρατιώτες. Ενταφιάστηκε στο χωριό Δολιανά. Ο Αλιβιζατος  είναι ο δεύτερος ανώτερος αξιωματικός που έπεσε  μαχόμενος(20/11/1040) στον πόλεμο του 1940 πρώτος έπεσε ο ταγματάρχης Μαντουβαλος Παναγιώτης (17/11/1940)                                 ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ